اسم کمبود محبتامونو میزاریم دوست داشتن.به اسم همین دوست داشتن، دلمون،غرورمون،تنمون،ارزشامونو عرضه میکنیم.که به کجا برسیم.ینی اینجوری خوشحال میشیم؟یا لذت میبریم؟ شایدم منتظره هیچ آخری نیستیم!!!یوقتا از نگرانی میگم گور پدر ما.از بس که نگران نسل جدیدم.دارم جدی میگم.چقد سن بلوغ پایین اومده. نه دختر نه پسر بجای چیزایی که سن شون اقتضا میکنه برن میرن سراغ رابطه.حیفه بخدا .بخدا وقت هست واسه این چیزا.ولی میدونم کنجکاوی وسوسه دست بردار نیست!! شما بگید راهی هست برای
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت